Osłabienie mięśnia sercowego lub kardiomiopatię diagnozuje się na podstawie osobistej historii osoby, jej historii rodzinnej oraz wyników badań i testów fizycznych, zgodnie z National Heart, Lung and Blood Institute. Stosuje się testy obejmujące echokardiografię, badania krwi i elektrokardiogramy.
Badanie fizycznych symptomów jest pierwszym krokiem w diagnozowaniu kardiomiopatii, a stetoskop jest często używany na tym wczesnym etapie, aby zidentyfikować rodzaj kardiomiopatii, wyjaśnia National Heart, Lung and Blood Institute. Osłabienie serca może objawiać się takimi objawami jak obrzęk jamy brzusznej, kostki lub stopy. Lokalizacja, rytm i głośność dźwięków są oznakami kardiomiopatii.
EKG jest często używane do identyfikowania problemów z sercem, ale jego głównym ograniczeniem jest to, że może on jedynie identyfikować objawy, które występują podczas wykonywania testu przez lekarza, National Heart, Lung and Blood Institute. Aby sprawdzić działanie serca w szerszym zakresie sytuacji, pacjent musi nosić monitor holterowy lub monitor zdarzeń. Holter rejestruje aktywność elektryczną serca podczas dłuższego okresu, zwykle od 24 do 48 godzin. Monitor zdarzeń rejestruje aktywność elektryczną tylko sporadycznie, gdy wystąpią objawy. Monitor zdarzeń może być aktywowany przez wejście pacjenta lub automatycznie po wykryciu określonego rodzaju czynności serca.
