Sztuka "Romeo i Julia" kończy się samobójstwami Romea i Julii. Romeo przybywa do grobu Julii i wierząc, że nie żyje, połyka raczej fiolkę z trucizną niż życie bez niej . Po śmierci Juliet budzi się ze śmiertelnego transu, w którym została umieszczona, zobaczy martwe ciało Romea i dźgnie się sztyletem.
Śmierć Romeo i Julii spełnia proroctwo ustanowione w prologu sztuki: "Para zakochanych w gwiazdorach odbiera życie /Których źle wypaczają żałosne obalenia /Zrób ich śmierć grzebiąc ich kłótnie rodziców." Kiedy ojcowie Romea i Julii, Capulet i Montague, przybywają do grobu i widzą, jak ich dzieci są martwe w swoich ramionach, jednoczą się w żalu i zawiązują sobie pokój.
Samobójstwo Romeo i Julii służy również jako mikrokosmos do gry i metafora uwalniania seksualnego. W czasach Szekspira pojemniki takie jak fiolki zwykle kojarzyły się z kobiecą seksualnością, podczas gdy sztylet Romeo jest symbolem fallicznym. Wykorzystując te seksualne ikony jako narzędzia samobójstwa, Romeo i Julia symbolicznie odtwarzają swój tragiczny romans. Ich "miłość" jest przyczyną ich śmierci, ale jednocześnie ich śmierć przekształca się w pokręcone zakończenie ich wzajemnego pożądania.
