Konwersja z SCFM na CFM odbywa się poprzez podzielenie SCFM przez stosunek rzeczywistego ciśnienia i ciśnienia atmosferycznego pomnożone przez stosunek standardowej temperatury pokojowej do rzeczywistej temperatury. Ta zależność jest pochodną idealne prawo gazowe, które wykorzystuje odczyt ciśnienia absolutnego i bezwzględną skalę temperatury.
CFM, czyli stopy sześcienne na minutę, jest miarą objętościowego natężenia przepływu gazu przez układ. Zazwyczaj jest to określone w specyfikacjach wydajności wentylatorów i dmuchaw. Używanie CFM jako pomiaru oznacza, że natężenie przepływu jest w rzeczywistym ciśnieniu i temperaturze. Chociaż daje to pewną miarę osiągów układu, to nie koreluje on bezpośrednio z masowym natężeniem przepływu, ponieważ gaz jest ściśliwy. Przykładem jest wentylator odśrodkowy, który jest stałym urządzeniem CFM. Dopóki prędkość wentylatora odśrodkowego pozostaje stała, objętościowe natężenie przepływu jest stałe.
Jednak ze względu na różne gęstości powietrza, rzeczywista przepływająca masa może być różna. Standardowy CFM, SCFM, naprawia to przez korygowanie wartości CFM do znormalizowanego stanu temperatury i ciśnienia. Ponieważ gęstość powietrza w standardowych warunkach jest taka sama, SCFM staje się pomiarem natężenia przepływu masowego, co ułatwia porównywanie warunków. Należy zachować ostrożność, ponieważ standardowe warunki różnią się w zależności od definicji.
