Słowo "elegia" pochodzi od greckiego słowa "elegeia", w którym początkowo odnosiło się do każdego wersetu zapisanego w "elegijskich kupletach", ale miało to znaczyć każdy żałobny lub smutny wiersz, szczególnie lament dla martwy. Każdy smutny wiersz można nazwać elegią według uznania poety.
Jeśli poeta chciał napisać tradycyjną elegię, mógłby rozważyć klasyczną formę tego wersetu. Pewien elegijny dwuwiersz jest parą linii sekwencyjnych, gdzie pierwsza linia jest zapisana w "heksametrze daktylowym", a druga linia jest zapisana w "pentomie daktylowym". "Daktyl" to metryczna "stopa" składająca się z jednej zaakcentowanej sylaby, po której występują dwie nieakcentowane sylaby. Hexametr i pentamet oznaczają odpowiednio sześcienne i pięciostopniowe. Podobnie jak w przypadku całej poezji, dozwolone są niewielkie zmiany miernika, a nawet zachęty, aby ten werset nie stawał się nużący lub sformułowany. Niezależnie od licznika, poeta, który chce napisać elegię, powinien dobrze zapoznać się z niektórymi słynnymi przykładami, takimi jak Auden "In Memory of WB Yeats" lub Housman "To At Athlete Dying Young" lub EE Cummings " ojciec przeniósł się przez zagładę miłości. " "O kapitanie, mój kapitanie!" to kolejny słynny przykład elegii, napisanej przez Walta Whitmana dla uczczenia zabitego Abrahama Lincolna.
