Wielbłądy nazywane są "statkami pustyni" z powodu ich licznych i unikalnych cech fizycznych, które pozwalają im przetrwać w surowym klimacie pustynnym, w szczególności ich zdolności do konsumowania bardzo małej ilości wody bez odwadniania. Jest kilka gatunki wielbłądów, takie jak wielbłąd arabski i wielbłąd dwugarbny, które różnią się nieznacznie wyglądem fizycznym, ale mają różne cechy i cechy fizyczne, takie jak szerokie płaskie stopy i podwójny rząd rzęs, aby pomóc im przetrwać w gorącym i suchym środowisku pustynie.
Wielbłądy pochodzą z kilku pustyń na świecie, przede wszystkim z pustyni Sahara w Afryce i kilku pustyń na Bliskim Wschodzie. Wielbłądy żyją przez cały rok w pustynnych siedliskach charakteryzujących się długimi i suchymi porami roku oraz krótszymi porami deszczowymi. Aby mieszkać w ich rodzinnych pustyniach, wielbłądy polegają na swoich fizycznych zasobach, aby pomóc sobie w ekstremalnych warunkach fizycznych.
Wielbłądy mają duże, płaskie stopy pokryte gęstymi, ochronnymi klockami. Te klocki, które tworzą dno ich stóp, są twarde i skórzaste, i pomagają zapobiec spaleniu stóp wielbłądów przez piaski pustyni, gdy chodzą, i powstrzymują ich od zapadania się w piasek, co z kolei oszczędza cenną energię. Mają naturalną ochronę oczu w postaci podwójnego rzędu rzęs i trzech powiek, które pomagają utrzymać piasek i kurz z ich oczu i chronić je przed promieniami słonecznymi. Wielbłądy mogą trwać nawet tydzień (przy upalnej pogodzie), a czasem nawet miesiące (w chłodniejszych temperaturach) bez wody, a kiedyś nawet błędnie sądzono, że mogą przechowywać wodę w garbach.
