Wielkie białe rekiny poruszają się płynąc. Te potężne drapieżniki osiągają najwyższe prędkości powyżej 15 MPH, ale są w stanie wytrzymać tylko takie prędkości w krótkich seriach. Wielcy biali pływają stale, ponieważ polegają na technice oddychania nazywanej wentylacją barana. Pływają z lekko otwartymi ustami, aby przepuścić wodę przez szczęki i skrzela.
Wielkie białe rekiny nie potrafią pływać w tył, ponieważ nie zmuszają wody przez usta i skrzela. Duszą również w ciągu kilku minut, jeżeli zostaną odholowane przez statki badawcze lub podczas transportu w akwarium. Rekiny Mako i rekiny wielorybie również dusiły się w tych warunkach.
Wielkie białe rekiny mają półsztywne płetwy, które uniemożliwiają im gwałtowne zatrzymanie. Płetwy rekinów sprawiają też, że fizycznie niemożliwe jest ich napędzanie się w odwrotnym kierunku. Rekiny, które muszą się cofać, aby uciec przed wrakami statków lub innymi podwodnymi strukturami, muszą polegać na grawitacji, aby pomóc im spaść lub wysunąć się. Aby to osiągnąć, rekin staje się całkowicie spokojny, opadając i znikając z ciasnego miejsca. Dzieje się tak dlatego, że wielcy biali nie są neutralnie pływający i polegają na pływaniu, aby pozostać nad dnem oceanu. Jak tylko uwięziony rekin spadnie do wolności, wznawia pływanie i powraca do normy po niedoborze tlenu. Rekiny niezdolne do uwolnienia się w ten sposób topią się.
