Początkowo, niezdolne do leczenia czkawki pooperacyjne można leczyć za pomocą nieszkodliwych, miejscowych i stymulujących terapii, takich jak szybkie połykanie wody lub zrębków lodu, wstrzymywanie oddechu i ponowne oddychanie z papierowej torby, zgodnie z National Institutes of Health. Jeśli się utrzymają, można rozważyć interwencję farmakologiczną. Chlorpromazyna jest najczęściej cytowana i jest jedynym środkiem, który został wypróbowany na tyle, aby otrzymać zatwierdzenie Amerykańskiej Agencji ds. Żywności i Leków dla tego wskazania, zgodnie z NIH.
Wywoływanie zdarzeń związanych z czkawką u pacjentów poddawanych zabiegom medycznym i pod wpływem sedacji /znieczulenia obejmuje rozdęcie żołądka podczas wentylacji maski worka-worka, śródoperacyjną manipulację przeponą i leki znieczulające, takie jak metoheksital, midazolam i opioidy, zgodnie z do Międzynarodowego Towarzystwa Badawczego anestezjologii.
Jeśli utrzymujące się trudności pooperacyjne utrzymują się, pomimo prób stosowania nieszkodliwych środków, Chlorpromazynę można podawać w pojedynczej dawce od 25 do 50 miligramów lub można ją przepisać doustnie w dawce 25 miligramów trzy razy na dobę, zgodnie z NIH. Stosowanie inhibitorów pompy protonowej jest skuteczną terapią celowaną w przypadku czkawki związanej z chorobą refluksową przełyku, zgodnie z NIH. Lidokaina, zarówno dożylna jak i nebulizowana, została opisana w kilku studiach przypadków nieuleczalnej czkawki, a metoklopramid z marką Reglan jest zalecany do promowania opróżniania żołądka, zgodnie z IARS.
Czkawka to mimowolne skurcze przepony, mięsień oddzielający klatkę piersiową od brzucha i odgrywający ważną rolę w oddychaniu. Po każdym skurczeniu następuje nagłe zamknięcie strun głosowych, które wytwarza charakterystyczny dźwięk "hic". Czkawość, która trwa dłużej niż 48 godzin, nazywana jest uporczywą czkawką, podczas gdy te, które trwają dłużej niż miesiąc, są określane jako nieosiągalne blokady, zgodnie z WebMD.
