Święty Jerzy został oficjalnie kanonizowany przez papieża Gelasiusa w 494 r., ale do tego czasu był pół-mityczną postacią, której rzeczywiste życie było spowite tajemnicą. Papieska wypowiedź kanonizacyjna scharakteryzowała George'a jako świętego którego imię jest znane wszystkim, ale którego czyny były znane tylko Bogu.
Męczeństwo Świętego Jerzego miało miejsce 23 kwietnia 303 roku. Był żołnierzem cesarza Dioklecjana, który wydał edykt, że wszyscy chrześcijanie w jego armii powinni zostać aresztowani lub zmuszeni do oddania czci bogom Rzymu. George był dobrym przyjacielem Dioklecjana, ale nie chciał wyrzec się swojej wiary. Po tym, jak George dokonał wielu publicznych odmów, które rozwścieczyły i zakłopotały cesarza, Dioklecjan kazał mu torturować i ściąć głowę. Mówiło się, że jego cierpienie zainspirowało cesarzową do nawrócenia na chrześcijaństwo na miejscu, a także została męczeńska.
Najbardziej znaną historią Świętego Jerzego jest jego zabicie smoka. Na wiosnę, która karmiła pobliskie miasto, zamieszkał smok, a obywatele zabrali się do losowania, aby zaopatrzyć go w dziewicę, aby zebrać wodę. Kiedy narysowano imię księżniczki, król błagał o jej uwolnienie, ale obywatele odmówili. Święty Jerzy usłyszał prośbę monarchy i podszedł do smoka, chroniąc się znakiem krzyża i pokonując bestię. Wdzięczne miasto nawróciło się z pogańskich wierzeń na chrześcijaństwo po tym, jak zobaczyło męstwo George'a.
