System kastowy w Indiach prawdopodobnie powstał w wyniku inwazji aryjskiej w pierwszym tysiącleciu. i od tamtej pory jest częścią kultury hinduskiej, zgodnie z Faithology. System kastowy składa się z czterech części - braminów, ksatrijów, wajśijów i śudrów. Inną częścią społeczeństwa hinduistycznego są dalici lub nietykalni, którzy nie należeli do żadnej kasty.
System kastowy jest wymieniony w Rig Veda, aryjskim świętym tekście, kiedy mówi o Purusie, pierwszej istocie ludzkiej, która została złożona w ofierze, aby stać się czterema kastami (varnas). Usta Purusy to kasta Brahmana, dwie ręce to Kszatrijowie, dwie nogi to Wiszjowie, a stopy - Szudra. Pierwszy z tych tekstów opublikowano między 1500 a 1000 p.n.e.
Braminowie składali się z kapłanów, którzy odpowiadali za rytualne funkcje religii aryjskiej. Kshatriyowie byli królami i wojownikami. Vaishyas byli klasą rolników, kupców, artystów i innych wykwalifikowanych specjalistów. Shudras stanowił sługę i najniższą klasę systemu kastowego. Shudras obsłużył pozostałe trzy kasty.
Tradycyjnie nikt z jednej kasty nie mógł się ożenić z inną. Przez całe życie nikt nie mógł wznieść się z jednej kasty do drugiej. Dyskryminacja ze względu na tradycyjne kasty jest nielegalna w Indiach. Współcześni Hindusi określają kasty z urodzenia.
