Broń używana do polowań i wojen przez Indian Mohave zawierała łuki i strzały, ciężkie pałki i proste pałki do kija. Długi łuk, mniej więcej wzrost człowieka, był zrobiony z wierzby. Pałki zostały wykonane z drewna typu mesquite i screwbean.
Wszyscy zdrowi mężczyźni brali udział w działaniach wojskowych. Odwaga i sukces w wojnie były integralną częścią męskiego prestiżu. Podczas bitwy wojownicy specjalizowali się w jednym rodzaju broni i stali się łucznikami lub klubowiczami. Mieszkańcy Mojave żyli wzdłuż rzeki Kolorado na pustyni Mojave, a ich wrogowie składali się głównie z innych rdzennych mieszkańców Ameryki, którzy mieszkali wzdłuż rzeki lub w jej pobliżu. W przeciwieństwie do swoich sąsiadów, ludzie z Mojave nie mieli przesądów przeciwko atakowaniu w nocy, co dało im przewagę militarną przeciw ich przeciwnikom.
Chociaż Mojave utrzymywała swoją własność przeciwko innym rdzennym narodom amerykańskim, gdy oddziały armii amerykańskiej dowodzone przez podpułkownika Williama Hoffmana przybyły w kwietniu 1859 roku, stanęły przed wyborem poddania się lub eksterminacji. Przyjęli oni warunki pokoju Hoffmana i żyli pod jurysdykcją Biura Spraw Indian w Departamencie Spraw Wewnętrznych. Tak długo jak Departament Wojny nadzorował Fort Mojave, ludzie z Mojave podążali tradycyjnymi drogami. Jednakże, gdy garnizon wycofał się z fortu, a Biuro Spraw Indiańskich przejęło władzę, ludzie z Mojave, zwłaszcza dzieci, zostali zmuszeni do asymilacji w kulturę europejsko-amerykańską. Miało to negatywny wpływ na rdzenną kulturę mieszkańców Mojave.
