Hierarchia potrzeb Maslowa jest teorią psychologiczną, która wyjaśnia ludzką motywację poprzez priorytetowe traktowanie różnych ludzkich potrzeb w strukturze piramidy. Po raz pierwszy wyjaśniona przez psychologa Abrahama Maslowa w 1943 r., stawia podstawowe, podstawowe potrzeby w dno piramidy i więcej otwartych pragnień w zwieńczeniu, z kilkoma poziomami pomiędzy.
Każdy z poziomów w hierarchii potrzeb Maslowa obsługuje następny poziom hierarchii. Jako osoba spełnia jeden poziom potrzeb i przestaje się martwić o to, następny poziom potrzeb staje się ważna.
Potrzeby fizjologiczne stanowią podstawę hierarchii. Potrzeby te obejmują to, co jest niezbędne do przetrwania, takie jak jedzenie, woda i schronienie, i wspierają następny poziom, którym jest bezpieczeństwo. Potrzeba bezpieczeństwa prowadzi do podstawowych narzędzi i procedur, które sprawiają, że życie jest przewidywalne i łatwiejsze do kontrolowania.
Następny poziom hierarchii to miłość i przynależność. Aby zaspokoić te potrzeby, osoba szuka przyjaźni, romantycznej miłości, seksu lub grup ludzi, którzy mają wspólne zainteresowania polityką, religią, sztuką lub kulturą.
Następny wyższy poziom to szacunek. Aby zaspokoić te potrzeby, osoba stara się należeć i być szanowana w społeczności innych osób. Może to zmotywować go do zarobienia dużych pieniędzy, zdobycia wyższego wykształcenia lub osiągnięcia doskonałej umiejętności.
Wreszcie na szczycie hierarchii pojawia się samoaktualizacja, którą Maslow wyjaśnił mówiąc: "Jakim mężczyzną może być, on musi być". Po tym, jak dana osoba osiągnie wysokie kwalifikacje w dyscyplinie lub formie sztuki, czuje się zmuszona do eksperymentowania, wprowadzania innowacji i przekraczania granic. To samo można powiedzieć o pisarzach, nauczycielach, sportowcach i wszystkich innych, którzy zaspokoili wszystkie inne potrzeby w hierarchii. Maslow teoretyzował, że mniej niż 10 procent ludzi osiąga pełną samorealizację.
