Irokezi składają się z pięciu różnych plemion, które osiedliły się na przedmieściach Nowego Jorku 4000 lat temu; ta Konfederacja Irokezów Pięciu Narodów obejmowała Seneka, Mohawk, Oneida, Cayuga i Onondaga. Język Irokezów był głównym wspólnym czynnikiem, który zjednoczył te plemiona. Imperium Irokezów osiągnęło szczyt w 1680; skurczył się po rewolucji amerykańskiej, ponieważ plemiona stanęły po stronie pokonanych sił brytyjskich. Dziś wielu mieszkańców Seneki, Tuscarora i Onondaga nadal mieszka w Nowym Jorku.
Terytorium Iroquois początkowo mieściło się pomiędzy górami Adirondack i Niagara, a następnie rozszerzyło się o części Michigan, Kentucky, Quebec i Nowej Anglii. W 1712 r. Plemię Tuscarora dołączyło do Konfederacji, która przyjęła nazwę Haudenosaunee, czyli "sześć narodów", aby odzwierciedlić zmianę. Siły amerykańskie najechały terytorium Irokezów w 1779 roku, co spowodowało, że wielu Irokezów zostało wypchniętych na północ na terytorium Kanady.
W pierwszych dziesięcioleciach XIX wieku znaczna część pierwotnych ziem irokezów została przekazana Stanom Zjednoczonym. Jednak w odróżnieniu od Czirokezów, plemiona Irokezów znalazły sposób na pozostanie na ich ojczystym terytorium. Plemię Cayuga wyemigrowało do Ohio, a później przeniosło się do Indian Terytorium w Oklahomie. Później zostali przyłączeni przez członków plemienia Seneka i utworzyli Seneca-Cayuga Tribe of Oklahoma.
Ludzie Irokezów byli znani z umiejętności dyplomatów i wojowników, którym udało się wspólnie rozwiązać problemy. W latach czterdziestych XVI wieku plemiona nabyły holenderską broń palną, co umożliwiło im łatwiejsze podbicie innych plemion. Więźniowie stali się częścią plemienia, które je schwytało, co wzmocniło rodzinne więzi między grupami. Przywódcy każdego plemienia negocjowali politykę poprzez złożony system podobny do współczesnego ustawodawstwa amerykańskiego i europejskiego. Irokezi czcili ducha o imieniu Tarachiawagon i utrzymali porządek poprzez współpracę i wzajemny szacunek.
