Żelazny rdzeń w transformatorze kieruje strumień magnetyczny wytworzony przez prąd płynący wokół pierwotnej cewki, aby połączyć jak najwięcej z cewką wtórną, do której jest podłączony. Transformatory mogą w ten sposób przyspieszyć lub obniżyć napięcie naprzemiennych prądów elektrycznych. Transformatory umożliwiają transmisję prądu elektrycznego AC na duże odległości.
Od czasu swojego wynalazku transformatory były niezbędne w szerokim rozpowszechnianiu i wykorzystaniu energii elektrycznej. Wcześni programiści odkryli, że rdzenie zbudowane z litego żelaza powodują znaczne straty prądu i dostosowują projekt, tworząc rdzenie jako wiązki izolowanego drutu żelaznego. Zostało to później dostosowane, a bardziej wydajne rdzenie zostały skonstruowane przez układanie warstw cienkich stalowych warstw. Każda laminacja została odizolowana od sąsiedniej cienkiej warstwy nieprzewodzącej izolacji. Im cieńsza jest laminacja, tym mniej prądu jest tracone. Jednak rdzenie wykonane z bardzo cienkich warstw są drogie w produkcji i stosowane tylko w warunkach wysokiej częstotliwości.
W badaniach twórcy wyobrażali sobie idealny transformator, w którym nie ma strat energii. Strumień magnetyczny wytworzony przez pierwszą cewkę jest całkowicie ograniczony do rdzenia transformatora, który ma idealną przepuszczalność magnetyczną. Mimo że nie istnieje w realnym świecie, to właśnie do tego dążą twórcy i projektanci, dostosowując projekt nowoczesnych transformatorów.
