Czerwona ceramika figuratywna składa się z czerwonych obrazów na czarnym tle, podczas gdy czarna figurka składa się z czarnych obrazów na tle naturalnie czerwonego koloru wazonu. Dwie starożytne greckie techniki garncarskie wykorzystują podobne podejście jak jak tworzenie wazonu i wydobywanie pożądanych figurek podczas strzelania. Czerwona ceramika figurowa była nowszą i łatwiejszą techniką, i stopniowo zastępowała czarną figurę.
Początkowe etapy są identyczne dla ceramiki o postaci czerwonej i czarnej. Garncy kształtują wazon na kole, a czasami montują szyję, ciało i stopę oddzielnie. Wazon pozostawia do wyschnięcia, aż osiągnie twardość skóry.
W tym momencie ceramika jest czerwona. W garncarstwie z czarnymi figurami garncarze tworzą obrazy, dodając poślizg (ciekła glina zmieszana z pigmentem), który zmienia kolor na czarny po wypaleniu. Zwiększając poślizg i dodając dodatkowe ulepszenia kolorów, malarze wazonowi mogą dodać szczegóły do zdjęcia.
W czerwonej ceramiki figurki obrazy pozostają w tym samym kolorze co wazon. Zamiast dodawać czarny slip do zdjęć, malarze wazowi używają go w tle. Ryciny są dodatkowo wzmacniane za pomocą linii szkliwa lub pędzla. Technika czerwonych figur pojawiła się około 591 ° C. Ponieważ rzemieślnikom łatwiej było narysować figury w ten sposób, niż wytyczać je nacięciami, jak w technice czarnej figury, czerwona ceramika stała się dominującą metodą w starożytnej Grecji do końca trzeciego wieku.
