Po połknięciu kapsułki lub tabletki wchodzi do płynów; proces, który dzieli go na cząstki, nazywa się rozpadem. Rozpuszczanie ma miejsce, gdy ciało stałe rozpuszcza się w płynach żołądkowo-jelitowych, a szybkość rozpuszczania leku decyduje o jego biodostępności lub użyteczności poprzez absorpcję do krwioobiegu, mówi Oluwatoyin A. Odeku dla Pharmainfo.net.
Rozpuszczalność leku lub jego zdolność do rozpuszczania w płynie decyduje o jego szybkości rozpuszczania, ale niektóre leki są zaprojektowane tak, aby były rozpuszczalne bez częściowego lub całkowitego rozpadu, zgodnie z Odeku. Oprócz rozpuszczalności lek musi być w stanie przejść przez barierę jelita, aby był biodostępny. Zatem zarówno stopień rozpuszczalności jak i stopień przepuszczalności wpływa na szybkość rozpuszczania kapsułki lub tabletki, zauważa Khadka i in. w artykule w Asian Journal of Pharmaceutical Sciences.
Ponieważ słaba rozpuszczalność obniża szybkość rozpuszczania, a zatem zmniejsza biodostępność, opracowano metody, aby stały stały się stały lek stały. Zmniejszanie ciał stałych do postaci proszku poprzez mielenie, mieszanie i walenie było praktykowane przez chemików i farmaceutów od wczesnych początków ich nauki. Bardziej zaawansowane metody technologii proszkowej redukują ciał stałych do jeszcze drobniejszych proszków poprzez redukcję wielkości cząstek i inne technologie cząstek. Niektóre z tych technik obejmują suszenie sublimacyjne, kulowe i strumieniowe oraz homogenizację wysokociśnieniową, według Khadka i wsp.
