Architektura Harvardu jest nowoczesną alternatywą dla architektury von Neumanna, która pozwala komputerowi szybciej i skuteczniej odczytać dane w sposób, w jaki architektura von Neumanna nie jest w stanie tego zrobić. Główne różnice między tymi dwoma typami architektury komputerowej są związane z funkcjonowaniem centralnej jednostki przetwarzania.
W architekturze von Neumanna CPU nie może czytać instrukcji i wykonywać funkcji w tym samym czasie, podczas gdy architektura Harvard sprawia, że jest to możliwe. W systemie komputerowym opartym na architekturze Harvard instrukcje są zwykle przechowywane w pamięci tylko do odczytu, podczas gdy von Neumann przechowuje instrukcje i dane w tym samym systemie magistrali.
Ponieważ ta architektura przechowuje informacje na tej samej ścieżce pamięci, architektura von Neumanna działa oczywiście znacznie wolniej niż odpowiednik Harvardu. Architektura Harvardu ma bardziej złożony układ scalony. Procesor może wykonywać więcej zadań jednocześnie, co stanowi wyraźną przewagę nad wolniejszą, starszą architekturą von Neumanna.
Jakakolwiek dyskusja na temat architektury komputera w całej historii jest niekompletna bez odniesienia do architektury von Neumanna, ponieważ był to pierwszy format i większość komputerów została zbudowana przy użyciu tej architektury. W przyszłości prawdopodobnie więcej komputerów zostanie zbudowanych w architekturze Harvardu, ponieważ jest w stanie więcej.
