W dziedzinie psychologii rozwoju dziecka, teorie Jeana Piageta, Lewa Wygotskiego i Jerome'a Brunera różnią się w centrum zainteresowania. Piaget koncentruje się na aktywnym uczeniu się, podczas gdy Wygotski koncentruje się na interakcji społecznej, a Bruner skupia się na środowisku . Niemniej jednak, każdy zgadza się, że rozwój poznawczy jest silnie związany z procesem konstruowania wiedzy w kontekście społecznym.
Teoria Piageta stwierdza, że rozwój poznawczy dzieci przebiega przez cztery etapy poznania, ponieważ aktywnie syntetyzują nowe informacje z aktualną wiedzą. Kluczową kwestią jest osiągnięcie równowagi między nową i aktualną wiedzą, wymagające od dziecka aktywnego przyswajania lub adaptacji wszystkiego, czego się nauczyliśmy. Dla Wygotskiego myślenie i język są kluczowe, ponieważ dziecko rozwija się poprzez interakcje społeczne, takie jak konwersacja i gra. Mimo to, Bruner utrzymuje, że środowisko jest kluczowe, ponieważ uczenie się odbywa się poprzez manipulowanie obiektami.
Różne teorie Piageta, Wygotskiego i Brunera mają wielki wpływ i są brane pod uwagę w kwestiach dotyczących polityki edukacji dziecięcej i praktyk wychowania dzieci. Pomimo różnic, każda z nich pokazuje, że dzieci uczą się społecznie, kulturowo i środowiskowo. Co więcej, wszyscy zgadzają się, że zrozumienie przez dziecko świata poza sobą różni się znacząco w każdym wieku rozwoju, a procesy myślowe u dzieci są psychologicznie odmienne od procesów u dorosłych.
