Plan gospodarczy Alexandra Hamiltona obejmował utworzenie banku narodowego, opodatkowanie osób i rządu federalnego przy założeniu całego długu publicznego, w tym zadłużenia poszczególnych państw. Chciał także, aby kraj zwrócił się bardziej w kierunku produkcji i przemysłu niż rolnictwa, który był obecny sposób życia w tym czasie. Plan nie był pozbawiony kontrowersji, a bank narodowy w pewnym momencie uznano za niekonstytucyjny.
Narodowy bank, który zaproponował Alexander Hamilton, miał być wzorowany na Bank of England. Ten bank byłby odpowiedzialny za nadzorowanie dochodów podatkowych kraju, utrzymywanie pieniędzy rządowych i udzielanie pożyczek rządowi, a także tym, którzy chcieli pożyczyć pieniądze od Stanów Zjednoczonych. Wielu uważało, że jego plan zachęci do korupcji. James Madison uznał plan banku narodowego za niekonstytucyjny, ponieważ nie istniały przepisy przyznające Kongresowi prawo do utworzenia instytucji bankowej. Hamilton opracował doktrynę "implied powers", która zasadniczo zajmowała się niekonstytucyjną postawą. Był to dokument, który przyznał Kongresowi prawo do stworzenia tego, czego potrzebował, aby mogli wypełniać swoje konstytucyjne obowiązki.
Thomas Jefferson walczył z Alexandrem Hamiltonem o przemysłową część planu, ponieważ uważał, że naród powinien być bardziej uzależniony od siebie.
