Większość irlandzkich imigrantów, którzy przybyli do Ameryki, osiedliła się w miastach wzdłuż wschodniego wybrzeża USA. Po roku 1846, kiedy prawie wszyscy ludzie opuszczający Irlandię byli wiejskimi katolikami, uciekającymi przed skutkami Wielkiego Głodu Ziemniaka, Boston i Nowy Jork otrzymały je w jak największej liczbie.
W latach 40. XIX w. około połowa imigrantów przybywających do Stanów Zjednoczonych pochodziła z Irlandii. Według spisu z 1890 r. W stanie Nowy Jork mieszkało 483,000 Irlandczyków, z czego 190 000 mieszkało w Nowym Jorku, a 260 000 Irlandczyków osiadło w Massachusetts. Ludność Chicago z 1890 roku, licząca 79 000 Irlandczyków, poświadcza ruch ludności na zachód.
Mniejsza fala protestanckich Szkotów - Irlandczyków, którzy byli szkockimi osadnikami, którzy otrzymali ziemię na farmę w północnej części Irlandii, wyemigrowali do Ameryki w 1700 roku. Osiedlili się na obszarach wiejskich w Wirginii, Pensylwanii i Karolinie.
W sumie ponad 34 miliony Amerykanów zgłasza irlandzkie pochodzenie. Wysokie populacje Irlandczyków, którzy żyją w wielu społecznościach Wschodniego Wybrzeża, odzwierciedlają spuściznę tych wczesnych osadników. Według Amerykańskiej Ankiety Społeczności Census Bureau z 2012 roku, około 24 procent mieszkańców Bostonu ma irlandzkie pochodzenie, podczas gdy ponad 45 procent ludzi mieszkających w dzielnicy Queens w Breezy Point pochodzi z irlandzkich imigrantów. /p>
