Plan ratalny z lat dwudziestych, układ, który pozwalał ludziom kupować to, co chcieli, z niewielką wpłatą i spłacać resztę w miesięcznych ratach, zapewnił Amerykanom sposób na posiadanie tego, co nie mieli pieniędzy kupić. System ten stał się popularny w tej dekadzie nadprzyrodzoności tuż przed Wielkim Kryzysem.
Produkcja w tym okresie wzrosła. Wszelkiego rodzaju nowe maszyny i urządzenia wzbudziły zainteresowanie konsumentów, od samochodów po radia i od pralek po zmywarki, a wielu Amerykanów chciało ich wszystkich. Większość jednak nie była w stanie pozwolić sobie na wszystko, co chcieli, więc plan ratalny stał się popularnym rozwiązaniem. Wszystko, co musiał zrobić kupujący, to odłożyć trochę pieniędzy i płacić comiesięczne płatności do czasu wywiązania się z zobowiązań finansowych.
Plan wydawał się być korzystny dla wszystkich. Producenci nadal produkowali, przechowywały i sprzedawali, a ludzie zaczęli żyć lepiej, niż kiedykolwiek wyobrażali sobie. Większość ludzi nie płacił już za wszystko, co kupili. Kredyt stał się popularny, a dług konsumencki wzrósł o ponad 100 procent w ciągu dekady lat dwudziestych. Do końca dekady ponad 50 procent samochodów zakupiono na kredyt. Kiedy giełda rozbił się w 1929 r., Wielu konsumentów tonęło w długach.
