Głównym społecznym wpływem żarówki było zapewnienie ludziom kontroli nad światłem i ciemnością w mieszkaniach i firmach poprzez dotknięcie przełącznika. Ludzie nie byli już kontrolowani przez naturalną zmianę światła i ciemność wraz ze wschodem i zachodem słońca.
Na początku II wojny światowej prawie wszyscy mieli elektryczne oświetlenie w domach, nawet poza miastami. Lampy naftowe i świece, których ludzie używali do oświetlenia w nocy, trafiły do szaf i szuflad, które zostały wyciągnięte dopiero po awarii zasilania.
Na poziomie społecznym ludzie nie musieli już podążać ustalonym rytmem życia, ponieważ ludzie nie musieli zaprzestać pracy ani socjalizacji z powodu braku światła. Zamiast tego rozpoczęły się całodobowe prace, ponieważ fabryki przywoziły robotników na różne zmiany, a miasta mogły pozostać otwarte przez całą noc.
Energia elektryczna w domach oświetleniowych otworzyła drzwi dla całego szeregu innych urządzeń. Dzięki istniejącym okablowaniom domy mogą teraz zasilać urządzenia domowe, aby ułatwić wykonywanie domowych zadań, a także urządzenia rozrywkowe, takie jak radia i telewizory. Rodziny, które polegały na graniu w gry, graniu na instrumentach i prowadzeniu rozmów dla rozrywki, odkryły, że urządzenie elektryczne może je zabawiać, a wszystko, co musieli zrobić, to oglądać lub słuchać.
