Teoria kontroli socjalnej Travisa Hirschiego dotycząca przestępczości nieletnich stwierdza, że zachowanie przestępcze było spowodowane brakiem przywiązań społecznych. Później zmodyfikował swoje pomysły i zaproponował samokontrolę teorii przestępczości, która sugerowała, że przestępstwa zostały popełnione z powodu możliwości kryminalnych i braku samokontroli oraz że stopień rodzicielstwa dziecka otrzymał decydujący czynnik, czy popełnił przestępstwa.
W 1969 Travis Hirschi przedstawił swoją teorię kontroli społecznej w swojej książce "Przyczyny opóźnień". Twierdził, że brak więzi społecznych i brak interakcji społecznych z rodzicami, nauczycielami, przyjaciółmi i innymi spowodował spadek akceptacji norm społecznych i uznanie moralności, zaostrzając tendencje do przestępczości nieletnich.
W 1990 r. Hirschi współpracował z Michaelem R. Gottfredsonem nad książką "Ogólna teoria zbrodni", w której zaproponowali, że poziom samokontroli danej osoby ustabilizuje się w wieku 8 lat, w zależności od tego, jak jest on wychowywany dziecko. To nakłada dużą odpowiedzialność na to, czy dziecko ostatecznie popełni przestępstwo na rodzicach. Według Hirschiego i Gottfredsona dziecko wychowane w stabilnym otoczeniu znacznie rzadziej popełniałoby przestępstwa niż dziecko, które zostało zaniedbane lub wykorzystane. Według Encyklopedii Britannica teorie stały się bardzo popularne wśród kryminologów w Ameryce, chociaż powszechnie krytykowano je również jako wadliwe.
