Kult Kulturstwa, dziewiętnastowieczna kulturalna celebracja miejsca kobiet w domu, sprawiła, że miejsce kobiety w społeczeństwie klasy średniej ograniczało się do nadzorowania domu i wychowywania dzieci. Klasowe "prawdziwe" kobiety napotykały kobiece stereotypy, które wymagały pobożności, uległości, łagodności, kruchości i czystości. Kult Kultury zakładał, że najlepiej nadają się do domowych ról i matek. Oczekiwano, że zachowają grzeczność i wartości rodzinne klasy średniej poprzez wykonywanie tych ról.
Kult Domowości, znany również jako Kult Prawdziwej Kobiety, piętnował kobiety, które opuściły chronione środowisko domu, aby ujawnić się w handlu lub polityce, która była domeną ludzi. Kobiety z klasy średniej, które pozostały samotne lub bezdzietne, zostały zepchnięte na margines społeczeństwa, które celebruje małżeństwo i wychowywanie dzieci. W kulturze wizualnej i literackiej Kult Dufości przyniósł obrazy takie jak popularny "Anioł w domu": uległe, delikatne, czyste stworzenie, które istniało, by zadowolić męża i rodzinę w domu.
To nie znaczy, że kobiety nie miały wpływu na opinię publiczną; wiele kobiet mogło i uczestniczyło w polityce. Na przykład w połowie XIX wieku Harriet Beecher Stowe wykorzystała wartości domostwa w swojej powieści "Kabina wuja Toma", aby zdobyć sympatię dla losu południowych niewolników. Powieść twierdzi, że niewolnictwo podważa domową atmosferę w sercu Ameryki. W tej sytuacji autorka kobiety skapitalizowała się w Kultu domniemaności, aby wzmocnić sprawę polityczną.
Kobiety z niższej klasy nie były tak ograniczane przez Kult Krajowości, który dotyczył głównie kobiet z klasy średniej i wyższej. Ubóstwo zakłócało obrazy czystości i łagodności cenione w kulturze domowej. Dlatego biedne kobiety miały większą swobodę wyboru pracy poza domem.
