Przykładem dylematu więźniów stosowanego w ekonomii mogą być dwie konkurencyjne firmy sprzedające podobne produkty, które zauważą, że jeśli obniży się ich ceny, drugie musi pójść w ich ślady, co ostatecznie pozostawia ich obojgu z mniejszym zyskiem, niż gdyby mieli po prostu utrzymywały wysokie ceny. Wysoką cenę można przyrównać do więźniów pozostających w ciszy, ponieważ lepiej jest nie podejmować żadnych działań, niż próbować wyprzedzić innych, spowiadając się, lub w przypadku ekonomii, wykorzystując większą sprzedaż przy niższych cenach.
Sam dylemat więźniów został opracowany przez naukowców z RAND, zanim został formalnie uznany przez matematyka z Princeton. Strategia, choć wspólna dla nauk społecznych, może być zastosowana do wielu innych dziedzin, w tym do polityki.
Tradycyjna wersja dylematu dotyczy dwóch podejrzanych przetrzymywanych przez policję. Obaj są zachęcani do przyznania się, aby zmniejszyć swoją karę, ale jeśli się przyzna, drugi będzie musiał pójść w jej ślady (chociaż ostatni, który przyzna się do winy, nie otrzyma korzyści tak samo jak pierwszy).
Ostatecznie obaj więźniowie wolą milczeć, ponieważ przyznanie się do każdej z nich tylko pogorszy sytuację dla obu. Spowiedź jest więc dominującą strategią, ale także najgorszą opcją.
