Zachodnie diamentowe grzechotniki mają wrażliwe na ciepło dziury służące do lokalizowania ofiar i jadu jadu kiełbasianego, aby unieszkodliwić małe zwierzęta. Węże te są doskonałe w zachowaniu energii i mogą przetrwać prawie dwa lata bez jedzenia.
Grzechotnik western diamondback to duży, ciężki żmija pochodzący z południowo-zachodnich Stanów Zjednoczonych i Meksyku. Jedną z najważniejszych adaptacji zachodniego diamentu, podobnie jak w przypadku wszystkich żmii, jest wrażliwy na ciepło dół między oczami i nozdrzami. Wód jest wrażliwy na energię podczerwoną wydzielaną przez ssaka drapieżnego węża. Membrana dzieli jamę na dwie nierówne sekcje, pozwalając wężowi na dokładniejsze zlokalizowanie położenia ofiary. Grzechotnik niezdolny do widzenia lub wąchania wciąż jest w stanie zlokalizować ofiarę za pomocą swoich dołów, pod warunkiem, że zwierzę jest nieco cieplejsze niż temperatura otoczenia.
Venom to kolejna ważna adaptacja zachodniego diamentu. Diamondback opiera się na truciznie, aby podporządkować zdobycz, która mogłaby go uszkodzić. Zachodni jad diamentowy zawiera hemotoksynę atakującą czerwone krwinki, wpływającą na serce i naczynia krwionośne. Inne składniki jadowe atakują mięśnie szkieletowe i mięśnia sercowego, co prowadzi do zmniejszenia ruchomości, a ostatecznie do niewydolności serca.
Zachodnie diamentowe grzechotniki zamieszkują gorące, suche klimaty. Podczas szczególnie suchej pory, jedzenie staje się rzadkie, wymagając od węży do oszczędzania zasobów. Zachodnie diamenty mogą przetrwać na zapasach tłuszczu nawet do dwóch lat, jeśli to konieczne.
