Wszystkie szczątki kopalne Homo habilis pochodzą z Kenii lub Tanzanii w północno-wschodniej Afryce. W tamtych czasach tereny te składały się z półpustynnych równin trawiastych przeplatanych małymi lasami. Archaelogyinfo.com zauważa, że istnieją dowody paleoekologiczne, że wiele wczesnych hominidów żyło na marginalnych terenach leśnych, co znajduje odzwierciedlenie w szczątkach Homo habilis.
Kości stopy są przystosowane do chodzenia w pozycji wyprostowanej, ale nogi pokazują dowody przyczepności mięśni, które pozwoliłyby Homo habilis odwrócić stopy w sposób, który jest dobry do ustanowienia silnego uchwytu ze wszystkimi kończynami podczas wspinaczki. Chodzenie w pozycji pionowej było przydatne na wędrujących równinach wysokich traw, a zdolność do wspinaczki byłaby przydatna w czasach, gdy gatunek podróżował przez las. Fakt, że gatunki mogły się wspinać, nie oznacza, że były to głównie nadrzewne drzewa. Niektóre małpy człekokształtne, nawet dzisiaj, gniazdują w drzewach w nocy, chociaż w przeciwieństwie do nich są przyzwyczajeni do ziemi. Na przykład goryle są na ogół ziemskie, ale w nocy młode kobiety i młode gniazdują na drzewach. To daje im ochronę przed drapieżnikami podczas snu. Chociaż istnieje pewna debata na temat cech, a nawet ważności gatunku, skamieliny przypisane Homo habilis nie różnią się znacząco w środowisku.
