Podejście utylitarystyczne, zwane także utylitaryzmem, jest zasadniczo zasadą moralną, która zapewnia, że działania moralnie poprawne to te, które zapewniają największą ilość korzyści w stosunku do szkód dla większości ludzi. Ci, którzy przypisują Teoria utylitaryzmu wierzy, że w praktycznie każdej sytuacji moralnie prosta droga zapewnia najwięcej korzyści grupom ludzi, nawet jeśli korzyści płyną z działań nieakceptowanych społecznie, takich jak kłamstwa, przymus i użycie nadmiaru siły.
Każdego dnia ludzie i grupy posługują się rozumowaniem moralnym na wiele sposobów. Działania i decyzje, które klasyfikują się jako utylitaryzm, są wyjaśniane jako uzasadnienie decyzji podejmowanych przez ludzi, gdy są zmuszani do wykonywania moralnego obowiązku. Decyzje utylitarne to te, które ostatecznie przynoszą znaczącą korzyść lub dobro wspólne, gdy są wykonywane. Chociaż nie jest on przyjęty przez wszystkich ludzi, podejście utylitarne było wykorzystywane przez ludzi przez wiele lat. Początki tej zasady sięgają XVIII i XIX wieku, poczynając od pism angielskiego reformatora prawnego Jeremy'ego Benthama. Bentham uważał, że angielskie prawo i polityka powinny zostać stworzone w oparciu o założenie, że ostatecznie przyniosą korzyści społeczeństwu, nawet jeśli niektóre szkody mogą powstać w wyniku ich wdrożenia.
