"The Bustle in a House" Emily Dickinson opowiada o wznowieniu codziennego życia po utracie bliskiej osoby. Wydarzenia tego wiersza wydają się mieć miejsce rano po śmierci i jako takie , została uznana przez niektórych krytyków za bezpośrednią kontynuację drugiego wiersza Dickinsona o śmierci "Ostatnia noc, w której żyła".
Nie tylko wznowienie codziennych spraw jest szybkie po piętach śmierci, ale Dickinson opisuje je jako mające pośpieszną lub pilną jakość poprzez słowo "krzątanina". Dlatego często interpretuje się ją nie tyle jako rzecz oczywistą, ale w trybie pilnym - prawie jak egzorcyzm samej koncepcji śmierci.
W drugiej zwrotce Dickinson opisuje "zamiatanie" serca, prawdopodobnie rysując porównanie między domowym czyszczeniem a sublimacją emocjonalną. Dickinson nadal podkreśla niekompatybilność między sprawami życia codziennego a odwiecznymi koncepcjami miłości i śmierci za pomocą słów "odstąpienie miłości" /Nie będziemy chcieli z niej skorzystać ponownie. " Wydaje się, że porównuje ona podział bolesnych lub intensywnych emocji do odkładania obiektów domowych.
Jako taki, wiersz jest typowy i szczególnie ilustruje tendencję Dickinsona do kontrastowania doczesności z duchowym lub boskim.
