Siły międzycząsteczkowe są odpowiedzialne za fizyczne właściwości substancji, takie jak jej temperatura topnienia lub temperatura wrzenia, lepkość, rozpuszczalność, napięcie powierzchniowe i parowanie. Rodzaje sił międzycząsteczkowych to siły dipolowe jonowe, wodorowe, dipolowe i indukowane. Oprócz siły jonowej, wszystkie inne siły międzycząsteczkowe występują między obojętnymi cząsteczkami, które mają niewielką polarność.
Siły jonowe występują między dwoma jonami. Jony mogły powstać z neutralnych atomów lub cząsteczek. Na przykład obojętny atom sodu może utracić elektron do neutralnego atomu chloru, tworząc chlorek sodu, który ma jon sodu i chloru.
Niektóre wiązania kowalencyjne powstają w wyniku nierównego podziału elektronów. Jedna cząsteczka kończy się częściowym ładunkiem ujemnym, a druga cząstkowym dodatnim ładunkiem, czyniąc cząsteczkę polarną. Cząsteczki są nadal uważane za neutralne, ponieważ żadne elektrony nie zostały wymienione w procesie tworzenia wiązania. Uważa się, że cząsteczki te są polarnymi cząsteczkami lub dipolami, a siła między nimi nazywana jest siłą dipolową.
Cząsteczki niepolarne mogą nieco zniekształcać chmurę elektronów, by stały się czasowymi dipolami. Są utrzymywane razem przez słabą siłę zwaną indukowaną siłą dipolową. Siła siły zależy od wielkości cząsteczki i łatwości, z jaką chmura elektronowa może być przenoszona lub zniekształcana.
Wiązania wodorowe są szczególnym rodzajem siły dipolowej wiążącej wiązania wodorowe z elementem elektroujemnym, takim jak tlen lub azot.
