Gepard dokonał szeregu adaptacji behawioralnych, aby zwiększyć szanse na przeżycie, które wahają się od przebywania blisko matki w młodym wieku w celu uniknięcia drapieżników i matki ukrywającej młode w dziurach lub krzakach, podczas gdy ona zbiera jedzenie dla młodych, na fakt, że męskie gepardy podróżują w grupach, podczas gdy samica zawsze podróżuje samotnie. Prawie wszystkie adaptacje behawioralne koncentrują się na przeżyciu, gdy są młode, ponieważ wtedy gepardy są najbardziej narażone.
Oprócz adaptacji behawioralnych gepardy mają także wiele fizycznych adaptacji, które zabezpieczają ich miejsce jako najszybsze zwierzę lądowe.
Plamy geparda pomagają działać jako kamuflaż, co sprawia, że zwierzę jest trudniejsze do wykrycia, kiedy śledzi zdobycz. Ma to zasadnicze znaczenie dla zapewnienia, że gepard może zbliżyć się do swojej imponującej prędkości w połączeniu z elementem zaskoczenia.
Gepardy są jedynym gatunkiem kota, który nie jest w stanie cofnąć pazurów, ale jest to kolejna fizyczna adaptacja, która pomaga zwierzęciu osiągnąć imponujące prędkości, na jakie jest w stanie. Pazury zapewniają dodatkową przyczepność i moc podczas jazdy, kopiąc w ziemię.
W końcu długi ogon geparda ma zasadnicze znaczenie dla zapewnienia bardzo potrzebnej równowagi i kontroli podczas sprintu przy dużej prędkości.
