Bakterie wiążące azot łączą elementarny azot z wodorem lub tlenem, aby stworzyć związki, których rośliny potrzebują do wzrostu, w tym amoniak i azotany. Niektóre bakterie wiążące azot działają niezależnie, podczas gdy inne pracują z roślinami motylkowymi, aby ukończyć transformacja. Bakterie wiążące azot przekształcają ponad 90 procent roślin azotowych.
Niebiesko-zielone algi są przykładem bakterii wiążących azot, które działają niezależnie. Niezależne zbieracze azotu przekształcają mniej niż 5 funtów azotu na hektar, ale są znaczącym źródłem azotu dla pól ryżowych.
W roślinach strączkowych bakterie wiążące azot wchodzą do systemu korzeni rośliny. Infekcja powoduje powstanie węzła do przechowywania azotu. Roślina dostarcza żywność potrzebną do utrzymania bakterii przy życiu w tym symbiotycznym związku. W lucernie, węzły tworzą struktury przypominające dłoń z dłonią i palcami o średnicy około 1/2 cala. Dopóki warunki wzrostu pozostają korzystne, bakterie kontynuują konwersję azotu przez pozostałą część sezonu wegetacyjnego.
W przypadku fasoli, grochu i orzeszków ziemnych, węzły mają okrągły kształt i są mniej więcej wielkości dużego grochu. Pojedyncza roślina orzeszków ziemnych tworzy do 1000 z tych węzłów. Naprężenie w roślinie powoduje jednak, że przestaje on wiązać azot. Podczas gdy rolnicy mogą zmieniać niektóre warunki odpowiedzialne za stres ze względu na warunki glebowe, mają niewielką kontrolę nad temperaturą lub brakiem wilgoci. Rośliny strączkowe produkują do 25 funtów stałego azotu na akr.
