Teoria igły podskórnej była teorią z lat czterdziestych i pięćdziesiątych, która sugerowała, że środki masowego przekazu mają bezpośredni i natychmiastowy wpływ na jej odbiorców. Aspekty historii ludzkości, a także konkretne wydarzenia, które zaistniały wokół tego okres przyczynił się do rozwoju tej teorii, takiej jak propaganda Hitlera podczas II wojny światowej i gwałtowny wzrost popularności radia i telewizji.
Teoria igły do wstrzyknięć podskórnych potwierdza, że elementy multimedialne są w stanie wywołać określoną, pożądaną reakcję u docelowych odbiorców poprzez "wstrzyknięcie" lub "zrobienie" odpowiedniej wiadomości. Inna nazwa tej teorii to teoria magicznej kuli, która zamiast używać metafory bezpośredniego wtrysku dostarczanego przez strzykawkę, wykorzystuje metaforę pocisku wystrzelonego przez pistolet, w którym pocisk jest przesłaniem skierowanym do grupy docelowej i pistolet jest gniazdem mediów.
Gdy media stały się bardziej interaktywne dzięki programom takim jak audycje radiowe i media, takie jak Internet, hipoteza igły podskórnej zaczęła tracić na znaczeniu, zastępując ją bardziej złożonymi teoriami, takimi jak dwa etapy teorii przepływu i dyfuzji teorii innowacji. Wynika to z opcji w mediach interaktywnych, umożliwiającej odbiorcom "odbieranie odpowiedzi" i wysyłanie wiadomości, a nie tylko odbieranie ich tylko.
