Jose Rizal był lekarzem, poetą, mistrzem wielu języków i dziennikarzem, który wspierał pokojowy aktywizm na rzecz niepodległości Filipińczyków z Hiszpanii. Rodowity Filipino gorliwie zaprzeczał wszelkiemu gwałtownemu powstaniu przeciwko hiszpańskim rządom, ale został publicznie stracony w 1896 roku po skazaniu za bunt.
Rizal, urodzony w 1861 roku, spędził czas w Europie, gdzie uzyskał dyplom lekarza w 1882 roku i zaangażował się w Ruch Propagandy, który był ruchem ku reformie filipińskiej. Napisał swoją pierwszą powieść, która rzuca światło na nieetyczną taktykę hiszpańskich rządów na Filipinach. Po powrocie do domu na Filipinach jego praca została zakazana, a on był obserwowany przez policję, co zmusiło go do powrotu do Europy w 1887 roku.
Podczas pobytu w Europie po raz drugi ponownie wezwał do reform hiszpańskich rządów. Zmiany te nie uwzględniały niepodległości, ale skupiły się na równości dla rdzennych Filipińczyków i reprezentacji w hiszpańskim rządzie. Czuł, że musi być w domu, aby wprowadzić największą zmianę, i zdecydował się powrócić w 1892 roku. Założył pokojową grupę reform Liga Filipino, ale to tylko spowodowało, że został deportowany na wyspę Mindanao. Na wygnaniu poddał się medycynie i ostatecznie zaczął nauczać medycyny.
