Podczas gdy poszczególni plebejusze lub wolni urodzeni obywatele Rzymu spoza rodu patrycjusza, senatorów i jeźdźców, byli w stanie zdobyć potęgę ekonomiczną, gromadząc bogactwo i dołączając do klasy jeździeckiej, ich szanse na dołączenie do politycznie wpływowej klasy senatorów były bardzo odległe. Wspólnie jednak plebejuszom udało się dokonać zmian politycznych i społecznych, tworząc tłum i buntując się przeciwko swoim przełożonym społecznym.
Wspinaczka społeczna była trudna dla plebejuszy, a nawet dla członków klasy jeździeckiej, wchodzenie na stanowiska publiczne jako senator było mało prawdopodobne. Wynika to z faktu, że władza polityczna w starożytnym Rzymie była zarezerwowana dla elitarnej mniejszości.
Plebejczycy, którzy chcą ubiegać się o formalne członkostwo w klasie jeździeckiej lub w ekwipunku, byli zobowiązani do udowodnienia, że ich majątek wynosił 400 000 lub więcej sester. Członkostwo w klasie senatorskiej wymagało aktywów przekraczających 1 000 000 sestercji. Jednak większość senatorów była również szlachtą, to jest ludźmi z rodzinną historią konsulatu. Cyceron był jednym z niewielu, który został senatorem i konsulem.
Często członkowie klasy jeździeckiej inwestowali w ziemię i plantacje lub farmy, co znacznie zwiększało ich moc. Jednak ich działalność biznesowa była często nadzorowana przez gubernatorów senatorów, a ich moc była przez to kontrolowana. Equestrians odróżniały się od senatorów od swoich tuszy, które niosą węższe paski.
