Lord Charles Cornwallis, porucznik generalny armii brytyjskiej podczas rewolucji amerykańskiej, pomógł zapewnić brytyjskie zwycięstwo w gmachu sądu w Monmouth na początku wojny. Pod koniec wojny Cornwallis został zmuszony do poddania się George'owi Washingtonowi w 1781 roku w bitwie pod Yorktown.
Pomiędzy zwycięstwami a ostateczną klęską, Cornwallis rozpoczął nieudaną kampanię wojskową w południowych koloniach. Po pewnym sukcesie w Południowej Karolinie, siły Cornwallis spotkały się z zażartą opozycją w Północnej Karolinie i zostały pokonane w bitwach Kings Mountain i Cowpens. Jego porażki w południowym teatrze zostały później wykorzystane przez niektórych wrogów politycznych z Cornwalllis w Anglii w celu zdyskredytowania go.
Od 1786 do 1794 Cornwallis służył jako generał-gubernator i głównodowodzący w Indiach, gdzie dokonał znaczących reform zarówno dla Brytyjskiej Kompanii Wschodnioindyjskiej, jak i dla sposobu rządzenia krajem. Kilka lat po powrocie do Wielkiej Brytanii ze swojego stanowiska w Indiach, Cornwallis został mianowany lordem porucznikiem i naczelnym wodzirejem Irlandii. Pierwotnie zainstalowany w odpowiedzi na rewoltę kierowaną przez katolików w kraju, Cornwallis był postrzegany przez niektóre irlandzkie elity jako sympatyzujący z katolikami, a tak naprawdę argumentował o emancypacji katolików w tym kraju. Cornwallis zmarł w 1805 roku, krótko po powrocie do Indii po jego ponownym mianowaniu na generała-gubernatora.
