Zwycięzca bitwy pod Antietam został uznany za niejednoznacznego, chociaż armia Unii otrzymała taktyczne zwycięstwo i dała prezydentowi Abrahamowi Lincolnowi poparcie, którego potrzebował, aby dostarczyć Proklamację Emancypacji. Bitwa pod Antietam walczył 17 września 1862 r. w Sharpsburgu w stanie Maryland i był pierwszą bitwą toczoną na północy. Od 2014 r. Bitwa pozostaje najbardziej krwawym dniem w historii Ameryki.
Bitwa pod Antietam była częścią kampanii Maryland podczas wojny secesyjnej. Walczył o 87 000 żołnierzy Unii pod dowództwem generała majora George'a B. McClellana i 45 000 żołnierzy konfederackich pod dowództwem generała Roberta E. Lee. Bitwa oznaczałaby 22 717 ofiar, w tym 2 108 zabitych po stronie Unii i 1546 zabitych po stronie konfederatów.
Armie McClellana i Lee konfrontowały się nawzajem 16 września. O świcie następnego dnia korpus armii Unii generała majora Josepha Hookera rozpoczął atak na lewą flankę armii konfederackiej, ale nie był w stanie ich pokonać. Po czterech godzinach zaatakowali środkową głowę armii, po czym odwrócili się, by zaatakować prawą flankę armii. Mimo że udało im się z powodzeniem przejść przez prawicę, posiłki armii konfederackiej powstrzymały ich od pójścia dalej. Lee wycofał swoją armię przez rzekę Potomac. Podczas gdy armia Unii zwyciężyła, walka militarna jest uważana za remis.
