Połączona siła wojsk amerykańskiej Armii Kontynentalnej i armii francuskiej, pierwsza prowadzona przez generała George'a Washingtona, a druga przez hrabiego de Rochambeau, wygrała bitwę pod Yorktown przeciwko wojskom brytyjskim. Nazywany także "Oblężeniem Yorktown" lub "Poddaniem się w Yorktown", konfrontacja rozpoczęła się 28 września 1781 r., A zakończyła się 19 października tego samego roku, w którym kapitan generalny Lord Cornwallis poddał się.
Bitwa pod Yorktown była ostatnią poważną konfrontacją amerykańskiej i brytyjskiej armii podczas amerykańskiej wojny o niepodległość. W sumie 16 000 żołnierzy, składających się z żołnierzy kontynentalnych i francuskich, oblegało armię generała Cornwallisa o sile 7500 żołnierzy, która ufortyfikowała Yorktown.
Generał George Washington planował wcześniej atak na siły brytyjskie w Nowym Jorku. Kiedy jednak jego doradca, markiz de Lafayette, poinformował go o armii brytyjskiej pod dowództwem lorda Cornwallisa, który osiadł w Yorktown, zmienił plany i poprowadził tam swoje siły. Siły brytyjskie w Nowym Jorku, wierząc, że Waszyngton prowadzi armię w kierunku miasta, nie wysyłały posiłków do generała Cornwallisa, dopóki nie było za późno.
Armia francusko-amerykańska obległa siły brytyjskie, przechwytując dwa reduty 14 października. Pomimo poniesienia jedynie lekkich strat, Brytyjczycy szybko zdali sobie sprawę, że ich pozycja była beznadziejna, ponieważ mieli przewagę liczebną i brakowało im racji żywnościowych. Lord Cornwallis poprosił o rozejm 17 października i poddał się 19 października 1781 roku, skutecznie kończąc wojnę o niepodległość Stanów Zjednoczonych.
