Émile Durkheim był francuskim socjologiem, którego głównym wkładem było ustanowienie socjologii jako ważnej dziedziny nauki. Wraz z Maxem Weerem i Karolem Marksem Durkheim jest odpowiedzialny za ustanowienie nauk społecznych i psychologii społecznej jako dyscypliny akademickiej w ramach ustawienie uczelni. Uważany jest za ojca nauk społecznych.
W 1887 roku na Uniwersytecie w Bordeaux, Émile Durkheim został niechętnie nazwany "Chargéd'un Cours de Science Sociale et de Pédagogie", co w luźny sposób przekłada się na profesora nauk społecznych. Pod tą postacią socjologia po raz pierwszy weszła w francuski system uniwersytecki. Najbardziej "humanistyczny" wydział w Bordeaux wolał tradycyjne poglądy na historię, prawo i filozofię i nie był zadowolony z obecności Durkheima. Durkheim wzbudzał obawy przed "imperializmem społecznym". Podczas kadencji Durkheima w Bordeaux w latach 1887-1902 jego głównym zadaniem było wykładanie teorii, historii i praktyki edukacyjnej. W sobotnie poranne wykłady na temat nauk społecznych udzielał publicznie i obejmował takie tematy, jak kazirodztwo, totemizm, samobójstwo, przestępczość, religia, socjalizm, prawo, rodzina i pokrewieństwo.
Durkheim napisał cztery główne dzieła podczas swojego życia. Pierwsza "Podział pracy w społeczeństwie" została opublikowana w 1893 roku. "Reguły metody socjologicznej" zostały opublikowane w 1895 roku. "Samobójstwo", jego trzecie główne dzieło, zostało opublikowane w 1897 roku, oraz "Podstawowe formy religijne". Life "został opublikowany w 1912 roku.
