Indianie Irokezi są członkami grupy indiańskich plemion, do których koloniści europejscy odwoływali się jako "Sześciu Narodów". Ta konfederacja plemion pierwotnie zajmowała obszar w pobliżu Jeziora Ontario w Nowym Jorku, ale później rozszerzyła swoją domenę na części Pensylwanii i Ohio.
Zjednoczeni przez język i odrębną kulturę, Indianie Irokezi początkowo obejmowali tylko pięć plemion: Cayugas, Mohawks, Oneidas, Onondagas i Senecas. Uczeni nie są pewni, kiedy te plemiona po raz pierwszy połączyły siły, ale wielu uważa, że ten pakt powstał w połowie XVI wieku.
Kiedy Tuscarorowie dołączyli do konfederacji w 1722 roku, plemiona stały się znane jako Haudenosaunee, co tłumaczy się jako "ludzie długiego domu". Obraz długiego domu symbolizuje polityczną i kulturalną jedność ludu Haudenosaunee.
W XVII wieku Indianie Irokezów brali udział w szeregu konfliktów zbrojnych z Francuzami, zwanych czasami Wojnami Beaver. Konflikty te miały swoje źródło w handlu futrami i zaowocowały dużymi zyskami terytorialnymi dla Haudenosaunee.
Pierwszy pluć między Sześciu Narodów miał miejsce podczas Rewolucji Amerykańskiej, kiedy plemię Oneidów połączyło siły z siłami rebeliantów, a pozostałe narody walczyły po stronie Brytyjczyków.
