W wojnie o niepodległość, dwie przeciwne strony to Wigowie, którzy wierzyli w oddzielenie od Anglii, i Torysi, którzy wierzyli, że Amerykanie nie powinni oderwać się od Anglii. Tory zostały również określone tak jak lojaliści i wigowie byli również określani jako rewolucjoniści.
Whig and Tory były nazwiskami rywalizujących partii politycznych w Wielkiej Brytanii, więc były używane w koloniach, ponieważ były znanymi pseudonimami. W czasach współczesnych Amerykanie zaczęli nazywać patriotów Wigów z powodu ich ogromnej miłości do Ameryki.
W czasie wojny o niepodległość koloniści często zmieniają zdanie i przechodzą z partii na imprezę. Trudno było wspierać jedną stronę całkowicie, ponieważ wiele osób chciało wybrać strony, aby pomóc im w zaspokojeniu ich osobistych potrzeb, takich jak firmy i ich rodziny, stosując się do popularnej opinii w różnych społecznościach.
Niektórzy nie chcieli brać udziału w wojnie, ale rok po podpisaniu Deklaracji Niepodległości rewolucyjny rząd Karoliny Północnej stworzył prawa, które zmusiły wszystkich mężczyzn w wieku wojskowym do złożenia przysięgi. Ta przysięga zobowiązała ich do poparcia nowego rządu. Jedynymi grupami zwolnionymi z tego prawa były cztery grupy chrześcijańskie: kwakrzy, menonici, dunkiery, niemieccy baptyści i morawianie. Jednak aby uciec od przysięgi, musieli płacić stawki podatkowe, które były trzy lub cztery razy wyższe niż typowa stawka podatkowa.
