Interakcja środowiska ludzkiego wpłynęła na rzekę Nil, która jest najważniejszym zasobem Egiptu, poprzez zanieczyszczenie przemysłowe i ludzkie, zapobiegając powodziom rzeki latem i poprzez wprowadzenie do rzeki nowego gatunku ryb. < /strong> W ciągu nieco ponad 100 lat wpływ człowieka na Nil wpłynął negatywnie na życie ludzi żyjących w jego pobliżu, a także otaczający krajobraz. Budowa zapory Aswan w 1899 roku, wprowadzenie okoni nilowych do rzeki i wzrost ilości zanieczyszczeń, takich jak azot, fosfor i różne pestycydy, przyczyniły się do znaczących zmian w środowisku Egiptu.
Przed budową zapory Aswan, coroczne powodzie w Nilu pozostawiły osady na otaczających je polach. Osady te przyczyniły się do żyzności gleby. Osady są teraz uwięzione przez tamę, a ich zatrzymanie w górę rzeki spowodowało również erozję linii brzegowej. Według szacunków z 2005 r. Linia brzegowa Egiptu ulega erozji w tempie od 410 do 574 stóp rocznie. Zapora blokuje również składniki odżywcze, docierając do Morza Śródziemnego przez rzekę Nil. Uważa się, że jest to jedna z przyczyn znacznego spadku liczby ryb dostępnych dla komercyjnych rybaków w regionie.
W połowie XIX w. gatunek okonia nilowego został wprowadzony do ekosystemu rzecznego w celu poprawy połowów. Wprawdzie początkowo patrzenie było optymistyczne, jednak mięsożerne gatunki wkrótce pochłonęły ogromne ilości rodzimych gatunków, co spowodowało znaczny spadek populacji, aw niektórych przypadkach wymarcie.
