Przykłady uczenia się za pomocą klasycznego warunkowania obejmują Pavlova i jego psy, Little Albert i eksperymenty dr. Johna Garcii z awersją smaku. Każdy eksperyment skupił się głównie na klasycznej kondycji, zwłaszcza Pavlova i jego psach, które stanowiły podstawę dalszych badań w tej dziedzinie.
Psy Pavlova to chyba najbardziej znany przykład klasycznego warunkowania, w którym Pavlov dzwonił przy każdym posiłku dla grupy psów. Następnie odkrył, że produkują one śliny po dzwonieniu nawet bez jedzenia.
Little Albert był dzieckiem, które było przedmiotem eksperymentu przeprowadzonego przez Watsona i Raynera w 1920 roku, gdzie kojarzyły się one z widokiem białego szczura, królika, małpy i różnych masek z głośnym hałasem. Następnie pokazano później, że Albert okazywał oznaki strachu nawet bez głośnego hałasu iw rzeczywistości wydawał się obawiać wielu podobnych obiektów, w tym wełnianego płaszcza i psa domowego (proces określany jako "uogólnienie").
Dr. Eksperymenty Johna Garcii koncentrowały się na skojarzeniu pewnego smaku z wywołaną chorobą u szczurów i odkrył, że szczury, które zostały narażone na chorobę po spróbowaniu czegoś, zaczęły unikać tego smaku.
