Objawy psiego parwowirusa lub CPV2 obejmują hipotermię, gorączkę, zaczerwienienie w błonach śluzowych, wymioty, letarg, ból brzucha, krwawą biegunkę, brak apetytu lub utratę wagi. Parvo ma dwie postacie: jelitową i sercową. Postać serca jest często obserwowana u szczeniąt w wieku poniżej 6 miesięcy, gdy są zestresowane od drobnych operacji lub pcheł.
Parvo jest wirusem, który infekuje zdrowe komórki, które mają naturalnie szybki współczynnik reprodukcji. Zaczyna się w węzłach chłonnych, a następnie rozprzestrzenia się do krwi, jelit i szpiku kostnego. Chociaż parvo jest agresywnym wirusem, psy umierają z powodu odwodnienia, martwicy jelit i krwotoku, uszkodzenia szpiku kostnego, endotoksemii i wtórnych infekcji, takich jak posocznica.
Parvo jest bardzo zakaźne i może infekować psy, wilki i pokrewne gatunki poprzez spożycie lub nawet wdychanie zainfekowanego stolca.
Chociaż parvo ma 90% ofiar śmiertelnych, szczepienia są dostępne, a leczenie jest możliwe, jeśli wirus zostanie wykryty wcześnie. Zakażonym psom można podawać osocze krwi od osoby, która przeszła parwowirus, doustne antybiotyki, leki przeciwwymiotne, aby zatrzymać wymioty i płyny dożylne w celu odwodnienia.
Psy, które przeżyły powinny być poddawane kwarantannie przez co najmniej dwa miesiące po ich powrocie, aby zapobiec rozprzestrzenianiu się infekcji. Ponieważ parvo może przetrwać w kale przez okres do roku, środowisko psa powinno zostać zdezynfekowane słabym roztworem wybielacza.
