Robert Hooke był jednym z ostatnich wielkich mistyków wczesnej epoki naukowej. Był wirtuozem, który wniósł istotny wkład w niemal wszystkie dziedziny zainteresowań, od astronomii po zoologię. Hooke wynalazł złożony mikroskop, dzięki któremu potwierdził odkrycie przez van Leeuwenhoek mikrobów, argumentował, że skamieliny są pochodzenia biologicznego i wymyślił równanie opisujące elastyczność, która nadal nosi jego imię.
Dokonania Roberta Hooke'a jako inżyniera były imponujące. Wynalazł tę przeponę tęczówki, staw uniwersalny i maskę oddechową. Podłączył soczewki i zmontował własne mikroskopy do badania życia na małą skalę, notabene tworząc słowo "komórka" dla podstawowej struktury tkanek biologicznych, a on znacznie poprawił projekt zegara za pomocą sprężyny balansującej.
Jako teoretyk, Hooke jest odpowiedzialny za współczesne zrozumienie tego, jak powstają skamieniałości przez wtargnięcie "skamieniałej wody". Zasugerował także, co nazywa się teraz geologicznym wypiętrzeniem jako mechanizm, dzięki któremu kopalne życie morskie spoczywa na szczytach gór. Hooke opracował poprawną teorię spalania i, choć wciąż był studentem, pomagał Robertowi Boyle'owi w opracowaniu zależności ciśnienia gazu od objętości.
Robert Hooke był również uważany za świetnego kreślarza i projektanta eksperymentów. Był członkiem Towarzystwa Królewskiego, profesorem geometrii i pełnił funkcję Głównego Geodeta. Hooke odegrał także wiodącą rolę w odbudowie Londynu po wielkim pożarze w 1666 roku.
