Największe podobieństwo pomiędzy samurajami i rycerzami polega na tym, że oboje żyli w społeczeństwach zbudowanych na feudalizmie. Samurajowie i rycerze byli zobowiązani do przysięgi wierności swojemu panu i musieli im służyć w czasie wojny.
Rycerze i samurowie byli szanowanymi klasami wojowników w Europie i Japonii. Obydwie były klasami dziedzicznymi, co oznaczało, że dzieci urodzone przez rodziny w tych klasach podążały ich śladami i stawały się samurajami lub rycerzami. W obu społeczeństwach była bardzo mała mobilność społeczna, a zwykłym chłopom i rolnikom bardzo rzadko zdarzało się zostać rycerzem lub samurajem.
Samurajowie i rycerze przestrzegali ścisłych zasad etycznych, które dyktowały, jak powinni postępować w czasach wojny i pokoju. Samuraj postępował zgodnie z naukami bushido lub "Wojną wojownika", podczas gdy rycerze byli związani kodem rycerskim. Oba te kody wymagały od samurajów i rycerzy uczciwego działania w bitwie i przysięgania lojalności wobec swoich panów.
Feudalna Japonia i Europa były okresami ciągłej wojny, która uczyniła z wojowników takich jak samurajowie i rycerze bezcenne. Obie klasy służyły lokalnym władcom, którzy nadawali im tytuły i ziemię w zamian za służbę wojskową w czasie wojny.
