Wiersz "Beowulf" ma cezurę w prawie każdej linii. W rzeczywistości, ponieważ cezura była jedną z podstawowych cech poezji staroangielskiej, prawie wszystkie wiersze napisane w tym języku mają liczne przykłady z caesurye.
Każda linia poezji staroangielskiej ma zazwyczaj cztery akcentowane sylaby i zmienną liczbę nieakcentowanych sylab oddzielonych pośrodku cezurą lub punktem zatrzymania. Dlatego praktycznie każda linia "Beowulfa" przedstawia to literackie urządzenie. Oto trzy otwierające wiersze wiersza: "Hwæt, my geardena in geardagum, /þeodcyninga þrym gefrunon /hu ða æþelingas ellen fremedon!" W tych liniach cezura spada po "geardena", "þrym" i "æþelingas."
W tłumaczeniu na język angielski, caesura jest czasami trudniejsza do zobrazowania, ponieważ współczesny angielski sens odbiega od nieco obcej gramatyki staroangielskiego. Jednak tłumaczenie pierwszej linii wiersza zachowuje podstawowy wpływ: "Więc, włócznicy-Duńczycy w minionych czasach ..." Linia dzieli się na dwie zasadnicze frazy: "Włócznie-Duńczycy" i "w dawnych czasach przez." Między nimi jest cezura. Stary scop angielski, czyli bard, zatrzymałby się lekko między tymi dwoma półprostami. Poezja staroangielska charakteryzuje się również aliteracją. Zazwyczaj pierwsza zaakcentowana sylaba przed cezurą aliteruje z pierwszą po caesurze.
