Przykłady oczywistego przeznaczenia obejmują wojnę z Meksykiem w celu zdobycia Teksasu i innych obszarów na południowym zachodzie, spór z Wielką Brytanią o terytorium Oregon i kolonizację USA w Puerto Rico i na Filipinach. Przejawione przeznaczenie wpłynęło również na nabycie amerykańskich ziem indiańskich przez USA.
Termin "oczywiste przeznaczenie" odnosi się do moralnego, kulturowego i ekonomicznego imperatywu, który wielu Amerykanów pragnęło rozszerzyć na zachód w XIX wieku. Ci Amerykanie rozumowali, że ich kultura i forma rządu były z natury lepsze od wszystkich innych i że mieli oni dany przez Boga obowiązek przerobienia innych na obraz Ameryki. Po raz pierwszy wykorzystany w 1845 r. Przez dziennikarza Johna O'Sullivana, termin ten został szybko przyswojony przez polityków, którzy chcieli rozszerzyć kraj na nowe terytoria. Misjonarze użyli go, aby usprawiedliwić swoje nawracanie ludów tubylczych; osadnicy wykorzystali go do wywłaszczenia posiadaczy ziemskich z Meksyku i rdzennych Amerykanów, a przedsiębiorcy wykorzystali go do realizacji komercyjnych możliwości.
Niektórzy Amerykanie tej epoki, w tym Abraham Lincoln, John Quincy Adams i partia polityczna znana jako Wigowie, sprzeciwiali się oczywistemu przeznaczeniu. Rozumowali, że Stany Zjednoczone powinny być przykładem demokratycznego ideału, a nie siły podbijającej, i obawiają się, że koncepcja i instytucja niewolnictwa rozszerzy się, gdy Ameryka ruszy na zachód. Inni twierdzili, że pojęcie oczywistego przeznaczenia było wadliwe, ponieważ demokracja powinna być dobrowolnie przyjmowana, a nie narzucana, i że nie należy jej realizować kosztem uczciwości rasowej.
