Różne okresy literackie w literaturze filipińskiej obejmują okres przedkolonialny, hiszpańską epokę kolonialną, amerykańską epokę kolonialną i współczesność. Literatura na Filipinach ewoluowała w ramach zmieniającej się historii kraju .
Pierwszym filipińskim okresem literackim była era przedkolonialna. W tym czasie popularne były pieśni ludowe, eposy, narracje i śpiewane narracje. Wiele pieśni ludowych zawierało proste rytmy, a narracyjne piosenki były używane do opowiadania historii historycznych. Eposy filipińskie z epoki przedkolonialnej opowiadały historie mitologiczne i często odzwierciedlały etykę społeczną.
W hiszpańskiej epoce kolonialnej teatr stał się popularny. W tym czasie hiszpańscy odkrywcy próbowali uczyć ich języka rdzennej ludności, co oznaczało, że religijne pieśni i poezja znalazły swoje miejsce w społeczeństwie. Wprowadzenie prozy przybierało podobne podejście, próbując wpływać na zachowania społeczne. W XIX wieku pisarze filipińscy używali prozy na własną korzyść, pisząc o negatywnych skutkach kolonizacji.
Podczas amerykańskiego okresu kolonialnego angielski wprowadzono do powszechnych szkół w całym kraju. Oznaczało to, że niektóre amerykańskie wpływy literackie miały wpływ na literaturę filipińską, w tym wprowadzenie poezji wolnego wiersza. Opowiadanie krótkich opowieści stało się również popularne, a romantyczne tradycje filmowe przeplatały się z kulturą filipińską, podobnie jak romantyczne powieści.
Po rządach wojskowych w latach 60. pojawił się współczesny okres. Poezja, proza i opowiadania pozostają popularne, ale pisanie stało się bardziej konkurencyjne i profesjonalne w całym kraju. Pisarzy zachęca się do udziału w warsztatach, a coroczne ceremonie wręczenia nagród literackich odbywają się
