Monotremes, torbacze i ssaki łożyskowe różnią się powierzchownymi szczegółami dotyczącymi budowy zębów i kości, ale główną różnicą są sposoby rozmnażania. Placentale lub "Eutheria" gestykulują młodo wewnętrznie; torbacz, "Metatheria", potomstwo rozwija się głównie poza ciałem matki i monotremią, "Prototheria", składają jaja.
Monotremes oddzieliły się od wszystkich innych ssaków około 190 milionów lat temu i rozwinęły się w izolacji reprodukcyjnej od wczesnej epoki jury. Nie mają zębów, ale żują swoje jedzenie albo z utwardzonym kościstym podniebieniem, albo z hartowanymi dziąsłami. Mają procesy kostne z miednicy biegnące wzdłuż ich brzusznych powierzchni, a ich organy płciowe i wydalnicze otwierają się na pojedynczy otwór zwany cloaca.
Torbacze oddzieliły się od ssaków łożyskowych około 100 milionów lat temu w okresie kredy. Mają wyspecjalizowane zęby, choć ze zmienną liczbą siekaczy, a większość posiada kościsty proces monotremii. Około połowa torbaczy ma worki brzuszne, które służą do inkubacji ich głęboko niedojrzałego potomstwa. Torbacze i kanały urodzenia torbaczy są dwupienne, a penisy samców są podzielone na dwie części.
Placentale to największa grupa żywych ssaków. Ich zęby są zróżnicowane, ale zachowują regularny wzór trzech siekaczy, jednego zestawu kłów i zębów trzonowych w tylnej części szczęki. Eutejrianie nie mają procesu kości brzusznej i wewnętrznie inkubują swoje młode. Występuje pewne nakładanie się dróg moczowych i narządów płciowych między łożyskami, ale odbyt różni się od układu moczowo-płciowego.
