Celem XIX-wiecznego filipińskiego ruchu propagandowego było zabezpieczenie reprezentacji Filipin w hiszpańskim parlamencie, sekularyzacja duchowieństwa, zapewnienie równości między Hiszpanami i Filipinami, a także stworzenie systemu szkół publicznych. Ruch ten również chciał znieść pracę w służbie pracy, zagwarantować podstawową wolność i zaoferować równe szanse na służbę rządową.
Graciano Lopez Jaena określił cele filipińskiego ruchu propagandowego podczas przemówienia w restauracji w Madrycie w 1883 roku. Jego przyjaciel Juan Atayde zorganizował i wyreżyserował Circulo Hispano-Filipino, który opowiedział się za pokojową reformą na Filipinach. Wszyscy członkowie Ruchu Propagandy byli filipińskimi emigrantami mieszkającymi w Europie lub zagranicznymi sympatykami.
Ruch Propagandy opublikował Revista del Circulo Hispanico-Filipino, aby wezwać do reformy hiszpańskich rządów na Filipinach. Publikacja ta wpłynęła na populację Europy i Filipin, prowadząc do Rewolucji Filipińskiej w 1896 r. W 1889 r. Lopez Jaena napisał artykuł wyrażający zgodę na rewolucję, gdyby nie doszło do pokojowej reformy, porównując walkę Ruchu Propagandy z walką Francuzów. Rewolucja. Inni prominentni członkowie ruchu to Jose Rizal i Marcelo H. del Pilar; historycy nazywają tych dwóch, wraz z Graciano Lopezem Jaeną, "wielkim triumwiratem" Ruchu Propagandy.